Op zaterdag belde ik een vriendin uit de buurt om te vragen of ze zin had om mee te gaan naar de Reeuwijkse plassen. Zij kon niet dus ben ik alleen gegaan. Het was een heerlijk ochtend. Koud maar zo mooi, hieronder een plaatje van het opspattend water wat direct bevroor. Ik wilde een rondje om de plas doen, maar dat is niet gelukt aangezien ik op tijd weer terug moest zijn voor van alles en nog wat. Oh wat was het prachtig. Ik kreeg een telefoontje van een collega die even wilde sparren. Ik heb mijn oortjes aan mijn telefoon gezet en luisterde.
Ik was in een prachtige, oogverblindende omgeving maar ik had een vervelend verhaal te beluisteren. Ook hier, in deze tijd, zijn er meisjes en jongens die lastig gevallen worden op het internet. Ze worden oneerbiedig bejegend, bedreigd om dingen te doen, of te laten. Weten niet waar ze met hun verhaal naartoe kunnen, meestal omdat ze zich intens schamen en vallen steeds dieper in het gat. Ze gaan in op avances of doen dingen om er maar vanaf te zijn, en komen er al snel achter dat ze steeds verder in de problemen terecht komen.
Ik dacht direct aan mijn kinderen, die thuis zitten en voorlopig nog niet naar school gaan. Wat weet ik van wat zij doen op internet, Snapchat, Instagram etc. We hebben het iedere dag over aan tafel. Wat heb jij meegemaakt online? nog leuke filmpjes gezien? rare mensen tegengekomen? Soms krijg ik iets doorgestuurd. Maar weet ik nu echt alles? Ik denk het niet. Het begon te ratelen in mijn hoofd. Maakte me vooral zorgen over mijn middelste die zo goed gelovig is. Dus die avond, na het eten ben ik ook naar boven gegaan en ben ik bij haar gaan zitten ;). Wat kom je doen mama? Nou, gewoon. (dit zou zij ook zeggen) Gezellig. Wat ben je aan het doen?
Oh, ik kijk een filmpje op youtube, moet je kijken. En zo ging het een tijdje door. We hebben enorm gelachen om de gekke filmpjes en fotos die we maakten. Ze heeft zelfs het lachen opgenomen. Ik kon het niet laten uiteraard om er een wijze les bij te geven ;)
Reactie plaatsen
Reacties